Louis Flores werd geboren in Antwerpen, België rond het jaar 1563. Tussen de jaren 1565 en 1570 kreeg hij zijn eerste opleiding in Gent, de stad van Karel V, keizer van Duitsland en koning van Spanje.

Later verhuisde zijn familie naar Spanje en vervolgens naar Mexico. Daar veranderde zijn vader de oorspronkelijke familienaam [Frarijin / Fraryn/ Floryn] in Flores.

Louis trad in bij de Dominicanen in de Priorij van Sint-Dominicus in Mexico. In 1597 was hij al professor in de Priorij.

In datzelfde jaar werd hij overgeplaatst naar de Provincie (Afdeling van de Dominicanen) van de Heilige Rozenkrans op de Filippijnen. Hij sloot zich aan bij de missionarissen die Missie VI van die Provincie vormden en verliet Acapulco in februari 1598, op weg naar Manilla.

Na zijn aankomst werd Louis eerst toegewezen aan het St. Maria Magdalena de Patta Huis, in de provincie Cagayan. Daar leerde hij snel en gemakkelijk de taal van de regio.

Zijn opdrachten waren onder andere: St. Thomas van Tulag in 1600; New Segovia of Lal-lo in 1602; Vincent van Daludu in 1606; St. Paul van Pilitan in 1608; en St. Vincent van Tocolana in 1610.

In 1612 kreeg Louis toestemming om terug te keren naar de Priorij van St.Dominicus in Manilla, om te genieten van een broodnodige rust.

Vier jaar later, in 1616, werd hij overste van het Huis van St. James in Cagayan. In 1617 werd hij benoemd tot vicaris-provinciaal van Cagayan en woonde hij in New Segovia, waar het hoofdkwartier van de regio stond. Bij het Provinciaal Kapittel van 1619 werd hij gekozen tot derde diffinitor (voorzitter van een kapitel) Het was op dat moment dat hij verzocht om het missieapostolaat voorgoed te verlaten.

Zijn verzoek werd gunstig ontvangen en hij trad to tot de abdij van de Dominicanen.
Vervolgens werd hij zeer geïnspireerd door verslagen van zijn Dominicaanse broeders in Japan, van wie hij velen kende - vooral pater Alphonse de Navarrete.

Beiden hadden in Cagayan gediend. Bezield door een herleefde missionaire geest, benaderde Louis de Provinciaal en uitte zijn verlangen om in Japan te werken. Na onophoudelijk herhaalde verzoeken, mocht hij eindelijk gaan. In 1620 vertrok hij naar Japan in gezelschap van een augustijner priester, pater Peter de Zúñan.

BRON: zie afbeelding "Witnesses of the faith in the Orient

Op 5 juni 1620 verlieten beide priesters Manilla op een Japans schip onder het commando van kapitein Joachim Díaz Hirayama. Op volle zee bij Formosa werd het schip gekaapt door Engelse en Nederlandse piraten die de twee priesters gevangen hielden tot ze aankwamen in de haven van Hirado, Japan.

De Japanse kapitein van het gekaapte schip klaagde de piraten onmiddellijk aan omdat zijn schip een officiële vergunning had om handel te drijven tussen de havens van Japan, Macau en Manilla. Van hun kant beweerden de Nederlandse piraten tegenover de Japanse ambtenaren dat ze papieren van twee verboden katholieke missionarissen aan boord van het schip hadden gevonden. Als gevolg legde de Japanse regering de zaak voor aan de Daimyo of Landheer vanHi rado en aan de gouverneur van Nagasaki voor een beslissing.

Terwijl de autoriteiten alle omstandigheden van de zaak nderzochten, martelden de Nederlandse piraten de paters Zúñiga en Flores wreed. Ze sloten de twee op in een donkere, gevangenisachtige cel waar ze verschillende martelingen en bedreigingen gebruikten om hen te dwingen te bekennen dat ze priesters waren.

Op 30 november 1621 werd een schandelijk proces gevoerd waarbij pater Zúñiga werd gedwongen om toe te geven dat hij een priester en missionaris was. Vader Flores, aan de andere kant daarentegen, werd bijna gered door een plan bedacht door enkele christenen uit Nagasaki, onder leiding van Dominikaner pater James Collado. Het plan mislukte echter en op 6 maart 1622 besloot pater Flores vrijuit te verklaren dat hij ook missionaris en priester was.

De twee priesters werden eerst gevangen gezet in de gevangenis op het eiland Ikinoshima.

Van daaruit werden ze overgebracht naar Nagasaki waar ze op 19 augustus 1622 levend werden verbrand.

De paters Louis Flores en Peter de Zúñiga, genoemd onder de 205 martelaren van Japan, werden "zalig" verklaard door Paus Pius IX op 7 juli 1867.

Documenten ;

Er is slechts één brief bekend, geschreven in 1622 vanuit Hirado, Japan.

(Het is omgezet door Diego Collado, OP, in Suplemento a la Historia de la Cristiandad de Japôn del P. Jacinto-Orfanell, O.P. Madrid, 1633, chap. 67.