De Borgerweertpolder
De Borgerweertpolder
Het Vlaams Hoofd was aanvankelijk een bolwerk van het graafschap Vlaanderen tegenover het Brabantse Antwerpen. Dat lag aan de overzijde van de Schelde. De 963 ha grote Borgerweertpolde bestond vooral uit vette weiden die geregeld bij springtij overstroomden. Daar waar de natte kleigronden in de droge zandleemgronden van het Waasland overgingen, werd de polder begrensd door twee noord-zuid lopende dijken: de Blokkersdijk in het noorden en de Suikerdijk in het zuiden. Voor de Antwerpenaars was de overkant een gigantische groene vlakte, hier en daar onderbroken door een bomenrij, zover het oog reikte.
De
Borgerweertpolder is eeuwenlang een zeer dun bevolkt gebied geweest. Er veranderde maar weinig. De
enige bewoningskern in deze uitgestrekte vlakte
was het Vlaams Hoofd . Dit kleine vissersdorpje maakte deel uit van
Zwijndrecht.
De zeer uitgestrekte Borgerweertpolder, tussen de dorpskern van het Vlaams Hoofd en de dorpen Zwijndrecht en Burcht, bleef
tot in de 20ste eeuw onbebouwd. Hier vette men in de 18de eeuw
jaarlijks tot 400 stuks hoornvee.
De onbewoonde polder zelf is ingedeeld in lange repelvormige percelen weiland, waartussen grachten voor de ontwatering zorgen.
Op de kaarten DLG. ICM2 en ICM 3 verandert het landschap nagenoeg niet. Aan het einde van de 19de eeuw, ten tijde van Leopold ll. wordt de polder grotendeels onteigend omdat er plannen zijn voor een
nieuwe havenstad. Tussen 1891 en 1906 wordt zelfs het noordelijke deel van de polder opgespoten met Scheldezand om hier te kunnen bouwen. Maar de Eerste Wereldoorlog doet alle plannen stilvallen. Het
enige wat uit die periode overblijft, is het Sint-Annastrand.
Het wordt pas op de latere kaarten aangegeven. ln 1923, na de overdracht van de polder aan Antwerpen, wordt het oflicieel het Antwerpenstrand. Het resultaat van het jarenlang plannen komt pas
goed tut uiting op de kaart opgemaakt na 1950 (M834ed I). De polder heeft in minder dan vijftig jaar een ware metamorfose ondergaan.